21

؛؛بهم می گه :بارونای بهار آدمو از رفتن منصرف می کنه 

راستم میگه؛؛

این جمله رو تو پست اینستای یکی از دوستام خوندم 

و یادم اومد تو همین بارونای بهار رفتم 

تو قشنگترین و دونفره ترین هوای ممکن 

اولین روز دادگاه بارون می بارید و من بارونی کرمی تنم بود 

و روز محضر هم بارون نم نم می بارید و من بارونی کرمی تنم 

بود 

دوسال پیش بود آن موقع هم اولین پنج شنبه ی ماه رجب بود 

منتها سه اردیبهشت 

حاج آقا پرسید راضی هستین به طلاق هر دو گفتیم بله 

ولی اون چشماش گریون بود 

برام مهم نبود چشمای گریونش و ناراحتیش 

خودم مهمتر بودم 

برام تنهایی بعد طلاق بهتر از بودن با اون بود 

تنهایی رو دوست نداشتم هیچ وقت 

ولی من با اون هم تنها بودم 

اگه نبودم که قشنگترین و زیباترین هوای دونفره مانعم می شد 

از جدایی!

رسیدیم خونه بارونی کرمی رو درآوردم 

و سپردم به مادرم که بدهدش به یک مستحق 

دیگر هرگز آن بارانی رو نپوشیدم....

زندگی بعد از طلاق...